Een volle maand in Thailand.

The Libertines zijn hier geweest! John, Gary, Karl en Peter zijn de mannen die deze band uit Engeland vormen. Zelf had ik nog nooit van ze gehoord maar ze zijn blijkbaar aardig bekend. Dus ik heb de bevoorrechte kans gehad om ze persoonlijk te ontmoeten. Een van de vele bijzondere ervaringen die ik hier heb.

Ik leef alweer een maand lang in Thailand en ik heb al zoveel meegemaakt. Het is bizar hoe snel de tijd is gegaan.

Zoals jullie in mijn eerste blog hebben kunnen lezen kent het leven van iemand die verslaafd is twee kanten. Aan de ene kant zijn het vaak mensen die de meest geweldige levensverhalen met zich meedragen. Maar naast die prachtige verhalen vind je vaak ook trauma.

De afgelopen week zijn er veel mensen weg gegaan en veel nieuwe mensen bij gekomen. Dus de groep is nu helemaal anders. Een van de nieuwe vrouwen draagt het heftigste verhaal met zich mee wat ik ooit heb gehoord. Ik zal jullie nu meenemen in haar verhaal.

Ze raakte zwanger van haar vriend en niet veel later besefte ze dat ze niet met hem samen wilde zijn. Liever voedde ze het kindje alleen op maar dat ging er bij hem niet in. Zijn mening was dat het kind een vader nodig dus kwam hij kwam bij haar wonen.Toen hij haar voor het eerst fysiek mishandelde was dat voor haar de druppel die de emmer deed overlopen. Problematisch werd het toe hij haar niet met rust wilde laten en zij juridische stappen ondernam. Als hij haar niet kon hebben dan mocht niemand haar hebben. Dus hij nam wraak... Het kindje was zeven maanden jong wanneer hij haar vermoordde. Hij verdronk haar in de badkuip.

Het is te afgrijselijk voor woorden en absoluut het meest traumatiserende verhaal wat ik ooit van iemand heb gehoord. Hoe ziek van geest ben je als je je eigen kind om het leven brengt.
Na het horen van een verhaal als deze kun je beter in perspectief plaatsen dat iemand naar de alcohol grijpt en meer en meer gaat drinken als gevolg van het verleden. Het verleden bleef haar namelijk achtervolgen doordat het verhaal een mediacircus was geworden.

Het is een treurig verhaal wat nog treuriger wordt. Haar ouders ondersteunen haar beslissing om hier heen te komen niet. Haar beide ouders zijn namelijk afhankelijk van alcohol en haar moeder heeft niet meer met haar gesproken sinds ze heeft verteld dat ze rehab ging doen. Ze vinden het een verspilling van haar tijd en geld. Want er is toch niks mis met haar? Terwijl de realiteit is dat ze dronk tot ze out ging en in slaap viel. Dag in dag uit.

Dit is de tragedie die hier dagelijkse realiteit is. Vriendelijke mensen die hartverscheurende verhalen met zich meedragen. Maar aan de ander kant is het ongelofelijk hoeveel er hier gelachen wordt. Het is een intens leven binnen de deuren van een afkick kliniek maar bijzonder leerzaam.