Met het einde in zicht.

Nog maar drie weken en drie dagen en dan stap ik al weer op het vliegtuig naar De Nederlanden, ons kikkerland. Over drie weken en drie dagen ben ik terug in Zwanenburg, ons dorp. Maar voordat het zover is, voordat ik jullie allemaal weer in het echt kan spreken maak ik nog maar even gebruik van deze manier van communiceren.

Gister heb ik mijn verjaardag hier geviert! Iedereen die Facebook heeft zal de foto’s waarschijnlijk al wel gezien. Mocht je geen Facebook hebben dan ken je vast wel iemand die dat wel heeft en kan je alle foto’s alsnog bekijken. Om jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden heb ik de afgelopen tijd heel veel foto’s geplaatst van onderanderen mijn avontuur met Chanel en de reis met Moeders en Jan. Deze twee lieve mensen waren hier ook waren om samen met mij mijn verjaardag te vieren. Maar voor iedereen die zich op de Nederlandse aardbodem begeeft zal ik een verhaaltje over gisteren typen.

Drie uur ’s ochtend ging de wekker... ‘Gefeliciteerd met je verjaardag!’ hoor ik mijn moeder zeggen. Op dit moment verbleven we op Phuket in een klein hotel met een Italiaanse eigenaar uit Sicillie (die overheerlijk kon kokkerellen maar wel een beetje creepy was). We hadden een half uur de tijd voordat we met de taxi naar het vliegveld zouden vertrekken waar ons vliegtuig om 6 uur ’s ochtends de lucht in ging. Een uur en een kwartier later kwamen we veilig in Bangkok aan en konden we weer met beide benen op de grond staan, lopen eigenlijk, naar de taxi. We hebben minstens anderhalf uur in de taxi van Bangkok naar Sriracha gezeten. Ik werd netjes afgezet bij mijn huis en  eenmaal op mijn kamer heb ik de tijd genomen om alle kaarten die al zo lang naarme lagen te loeren eindelijk open te maken. Alemaal lieve kaarten van mijn bijzondere vriendinnen die ik stuk voor stuk met een lach op mijn gezicht gelezen heb. Wat ben ik ook een gelukkig mens. Daarna zijn moeders en ik samen het dorp ingegaan om een Thaise massage te halen. Na ongeveer een half uur masseren hoor ik mijn lieve moedertje het volgende zeggen: ‘Weet je zeker dat dit 1 uur durende massage is, ze zijn nu wel erg lang met mijn linker been bezig’. Daar lagen we dus, 2 uur lang, op de martelbank. Oke, dat is overdreven maar een Thaise massage is anders, hardhandiger. Thaise masages zijn gebasseerd op drukpunten, dus het is soms wat pijnlijk maar erg goed voor je lichaam. Maargoed, omdat de massage 2 uur duurde in plaats van 1 moesten we daarna haasten. Op naar Talay Blue (aka The Sea of Love) een schattig restaurant achtige locatie van een Thais-Chineese familie. Hier heb ik iedereen op taart en koffie getrakteerd. De taart was gemaakt door de vrouw van de eigenaar, een heel leuk mens met een talent! Ik heb twee grote stukken gegeten, verukkelijk! Daarna was het natuurlijk tijd voor...

...meer eten! Met moeders en Jan zijn we eerst naar een Japans restaurant gegaan, op aanraden van mijn baas, voor het voorgerecht. SUSHI. Daarana zijn we naar een ander restaurant gewandeld voor het hoofdgerecht, rivier garnalen. Deze heerlijke gigantische garnalen worden gegrilt en geserveerd met een pittig sausje. Om je vingers bij af te likken, met de buikjes rond zijn we vertrokken. Ohnee we hebben nog een ijsje gegeten. Daarna zijn we gevuld en tevreden op huis aan gegaan. Ik naar mijn huis en moeders en Jan naar hun hotel. Dat was mijn verjaardag en onse laatste dag samen. Nu zitten zij samen in Ayutthaya en ben ik weer aan het werk bij Hope Rehab. We hebben een prachtige tijd samen gehad en nu moet ik ze weer missen tot ik terug ben maar nog even en dan ben ik weer thuis en tot dan vermaak ik me hier wel.

Miss jullie, tot snel!