Ying en Yang.

Balans, daar zijn we toch allemaal naar opzoek?

Op dit moment luister ik naar de cliënten die hun ‘Gratitude’ uitspreken. Elke dag maken de cliënten een lijst met tien dingen waarvoor ze dankbaar zijn vervolgens komt iedereen bijeen en delen ze hun dankbaarheid met elkaar. Elke morgen is dat een positief moment tussen twee groepsbijeenkomsten in. Het een heel waardevol moment is.

Een onderdeel van de hersenziekte verslaving, is negatief zijn. Negatief denken, negatief praten, negatief voelen en negatief handelen. Het leven is zwaar en het licht aan het einde van de tunnel niet meer in zicht. Terwijl iedereen dingen in zijn leven heeft om dankbaar voor te zijn, al zijn ze soms lastig om te zien. Maar dan ineens begint het lichtje te branden. Eigenlijk heb is alles wat ik nodig heb al. Vrienden, familie, een huis, werk of kinderen. Het zijn de dingen die vanzelfsprekend zijn geworden waarvoor je vergeet dankbaar te zijn. Bijvoorbeeld je gezondheid. Genieten van ‘the little things’ zoals een heerlijk kopje thee met een stukje chocolade, een gigantische vlinder die voorbij fladdert of een goede nachtrust.

Het is hier een bruisende plek, er gaat geen dag voorbij dat ik me verveel, er gebeurt altijd van alles en nog wat. Laatste is de bom ontploft. Een cliënt die eerder al ontslagen was werd terug genomen. We zullen deze cliënten voor de loop van dit verhaal Jo noemen. Mijn baas heeft Jo een tweede kans gegeven. Hij zei: “Ik geloof in tweede kansen, zelf heb ik er ook veel gehad”. Maar vanaf het moment dat deze cliënt binnen kwam was het alweer raak. Op een avond zat ik rustig op het terras totdat Jo en co. terug kwamen van het tankstation, er was ruzie geweest en de Jo was boos. Er volgde één groot drama. Er werd een veel gediscussieerd en nog meer gemanipuleerd. Andere cliënten werden onder de bus gegooid en een stenen schildpad moest het ontgelden. Ik zag het komen maar voordat ik iets kon doen lag hij onder aan de trap, het was een zooitje.

Achteraf bleek dat deze persoon drugs aan het gebruiken was en een andere cliënt had dat door. Daarom heeft Jo deze cliënt volledig zwart gemaakt in de hoop dat hij ontslagen zou worden. Gelukkig had het team hem door. Hij is niet met zijn gedrag weg gekomen en opnieuw is hem de deur gewezen. Eigen schuld dikke bult... Het is helemaal hopeloos als je bedenkt dat Jo al in ruim 30 rehabs is geweest voordat hij hier op de stoep stond. Nog steeds zijn we niet helemaal van hem af, hij heeft contact met cliënten en hij belt collega's midden in de nacht. Maar een ding is zeker, hij komt nooit meer terug.

Het afgelopen weekend ben ik naar Koh Chang geweest en heb de tijd van mijn leven gehad. Koh Chang is en van de grootse eilanden van Thailand. Iemand die ik ken uit mijn klas van dit jaar werkt daar in een andere rehab. Nadat zij haar stage daar afrond gaat ze nog rondreizen door de omliggende landen zoals Vietnam en Cambodja. Het was bijzonder prettig om voor een paar dagen met iemand te zijn die Nederlands spreekt en ongeveer hetzelfde doormaakt als ik op dit moment. Samen hebben we heerlijk het heerlijk gehad. We hebben genoten van het strand, de zee, massages, heerlijk eten & borrels! Ik drink hier amper en dan is een drankje op zijn tijd een totaal andere ervaring echter is de kater precies hetzelfde...

Koh Chang is een prachtig eiland met luxe 5 sterren hotels maar er zijn ook simpele bungalows die je voor heel weinig geld kan huren. Er hangt een hippie-achtige sfeer op het eiland en de cafeetjes zijn traditionele Thaise gebouwtjes die je het best kan vergelijken met een open hut waar vaak reggae muziek word gedraaid. De laatste dag heb ik op mijn scootertje rond getoerd van dorpje naar dorpje en van café tje naar café tje. Het voelt alsof ik een vorm van balans gevonden heb.